Dzieciowo

Mniej popularne imiona dla dziewczynek

W marcu 2015 roku w związku z
nowymi przepisami ustawy (Prawo o aktach stanu cywilnego) wprowadzono zmiany
dotyczące imion dzieciom. Od tego czasu możliwe jest m.in nadawanie dzieciom
imion obcego pochodzenia. Niezmiennie można urzędowo nadać dziecku maksymalnie
2 imiona, a przy tym nie powinny być one ośmieszające, uwłaczające ani
zdrobniałe. Wcześniej obowiązywała zasada, że imię dla dziewczynki musi być
zakończone na literkę “a”, po wprowadzeniu nowelizacji przepisów nastąpiło
odejście od tej zasady, a rodzice mogą nadać swojej córce imię np. Mercedes.
Weryfikacja, czy imię spełnia założenia nowych przepisów leży w kompetencjach
kierownika USC.

Obcobrzmiące
imiona dla dziewczynek

Choć Polacy preferują imiona
zakorzenione w kulturze naszego kraju, a co dziesiąta osoba zapytana o imię dla
córki wybrałaby Annę, Agatę lub Agnieszkę to część rodziców decyduje się na
imiona obcobrzmiące. W Polsce wśród imion żeńskich prym wiodą: Zuzanna, Julia,
Zofia i Hanna, od kilku lat dużą popularnością cieszą się również: Maja,
Alicja, Aleksandra, Emilia i Lena. Poniżej przykłady obcojęzycznych imion dla
dziewczynek, które zyskały uznanie największej liczby rodziców w naszym kraju
(wraz ze znaczeniem imion).
Carmen – pełna ognistego temperamentu,
zdecydowana, przebojowa, bardzo ambitna, z uporem i konsekwencją dąży do raz
wyznaczonego celu, rzadko kiedy się zraża i ulega przeciwnościom losu.
Niezwykle uczuciowa, w stosunku do mężczyzn zaborcza i nietolerancyjna, nie
wybacza zdrady. Imię pochodzenia hiszpańskiego oznaczające pieśń, bardzo
popularne w krajach hiszpańskojęzycznych.
Andrea – typ marzycielki
uwielbiającej bujać w obłokach i wyobrażeniach o świecie, gdzie wszyscy ją
ubóstwiają. Ma problem z samoakceptacją – zupełnie bezpodstawnie, gdyż zwykle
obdarzona jest ponadprzeciętna urodą i intelektem. Żeńska forma imienia
Andrzej, polski odpowiednik to Andrzeja. Andreę najczęściej można spotkać w
Ameryce Północnej, Czechach, Australii i Nowej Zelandii.
Elena – osoba o tym imieniu
unika skrajności – nie jest ani lekkomyślna ani nadmiernie poważna. Jej
osobowość jest idealnie wypośrodkowana pomiędzy byciem nieśmiałą i
przemądrzałą, decyzje podejmuje zarówno sercem, jak i rozumem, świetnie
odnajduje się w roli strażniczki domowego ogniska. Imię pochodzenia greckiego,
wywodzące się od Heleny.

Jessica – to imię noszą kobiety
prostolinijne, szlachetne i sprawiedliwe, lubiące sprawować władzę. To osoby
bardzo towarzyskie, potrafiące słuchać, wzbudzające zaufanie, wyzbyte
podejrzliwości i złośliwości. Równocześnie lubią uwodzić mężczyzn i bawić się
ich uczuciami, w pracy są dość leniwe i lubią, gdy ktoś je wyręcza. Imię to
wypromował William Szekspir w sztuce “Kupiec Wenecki”, ale jest ono pochodzenia
hebrajskiego i oznacza zapobiegliwość (od imienia Jesse).
Marika – dziewczęta o tym
imieniu są miłe i skromne, obdarzone dużym wdziękiem, na świat patrzą oczami
dziecka, a przez to bywają niezaradne życiowo. Od kariery zawodowej wolą
kontemplowanie przyrody. Imię to zostało zapożyczone z węgierskiego, to
odpowiednik polskiego imienia Maria.

Staropolskie
imiona dla dziewczynek (wraz ze znaczeniem)

Dobrochna, Ludomiła, Bronisława,
to staropolskie imiona, które wróciły do łask w XIX wieku, a na początku XXI
wieku po raz drugi przeżywają swój renesans. Część rodziców decyduje się
kultywować tradycję i kulturę polską wybierając imię staropolskie sięgające
korzeniami nawet do początków Państwa Polskiego. Poniżej kilka ciekawych i
nietypowych imion utworzonych ze staropolskich słów i powiązanych ze
słowiańskimi zwyczajami i czarami. Wersje żeńskie najczęściej były tworzone
przez dodanie końcówki -a do imion męskich, choć część imion żeńskich powstało
niezależnie, od razu jako wersje dla kobiet.
Bogumiła – imię złożone z
członów Bog (“Bóg”, choć pierwotnie “los, dola, szczęście”) i -miła
(wcześniejsze znaczenie: ta, której los sprzyja) oznacza umiłowaną przez Boga.
Etymologia tego imienia sięga XIII wieku, występuje w wierszach Andrzeja
Morsztyna i “Sielankach” Szymona Zimorowicza.
Chwalisława
(Falisława)

nosząca to imię “chwaliła sławę”, od Chwali- (“chwalić,  sławić, dziękować”) i -sława (“sława,
popularność”). W polskich źródłach to imię pierwszy raz pojawiło się w XIII
wieku. Na Śląsku, Mazowszu i w Małopolsce grupa głosek “chw” uprościła się w
“f” i tak powstała wersja Falisława.
Dobrosława – kobieta nosząca to
imię “cieszy się dobrą sławą” (od słów dobry i sława). Najstarszy zapis
dotyczący tego imienia pojawił się w 1200 roku. W języku polskim pojawiło się
wiele zdrobnień tego imienia, z czasem część z nich zaczęła funkcjonować jako
samodzielne imiona: Dobrochna, Dobrocha, Dobroszka, Dobrosta, Dobruchna,
Dobrusza, Dochna. W czasach panslawizmu, kiedy wracała moda na imiona
starosłowiańskie, Julian Ursyn Niemcewicz wybrał to imię jako drugie dla swojej
córki.
Grzymisława
(Grzymsława)

– Grzymi- oznacza “grzmieć”, wg etymologów posiadaczka tego imienia mogła
“posiadać szeroką sławę”, imię to było popularne, gdyż nosiła je żona księcia
Leszka Białego (matka Bolesława Wstydliwego).
Jarosława
(Jerosława)

– imię złożone z dwóch członów; Jaro- (“gniewna, surowa, sroga” albo “gorąca”)
i sława (“sława”), czyli ta, która sławę zdobyła swoim gniewem. Jarosława
pojawiła się w źródłach w 1265 roku, Jerosława w 1409.
Mścisława – imię to oznaczało tę,
która zdobywała sławę i popularność mszcząc się na swoich wrogach.
Udokumentowane źródła wskazują pojawienia się tego imienia na 1360 roku w
pełnej formie, a w wersjach zdrobniałych Mścicha i Mścichna odpowiednio w 1394
i 1383.
Ubysława
(Hubysława)

– Uby oznacza ubywać, czyli imię to oznacza tę, która “pomniejsza sławę” lub
ta, “której pojawienie się na świecie wiąże się z gorszą sławą”.

Część imion ma zaskakujące, nie
zawsze pozytywne znaczenie, dlatego zanim zapadnie decyzja o tym, jak nazwać
dziecko warto o tym co nieco poczytać tutaj: http://www.osesek.pl/imiona/dla-dziewczynek.

Udostępnij: